إلى أين أذهب

تثبت انه اتنزلها عن الشقه فقالت حرام عليك تاكل حق اختك فقال دا حقى ورجعلى وبقولك ايه خليها عندك انا مش عاوز اشوفها تانى فقالت والدة اسماء طب ومعاش ابوها ايه هتخده كمان فقال اكيد طبعا هديه ليها بس مش كله انا صرفت عليها الفتره اللى فاتت كلها وكنت بقاسمه فى رزق اولادى وانا حالتى الماديه دلوقتى صعبه ومفيش شغل زى الاول فقالت يابنى انت ليه بتحاول تاكل حق اختك حرام متخلهاش يوم تفكر تدخل معاك فى مشاكل وتطالب بحقها منك وتدخلوا فى طريق مسدود ومحاكم انتوا اخوات فقال لها دا اخر كلام عندى ورجعت وحكتلى كل الكلام ده وصديقتى انفعلت وقالت انا لو منك مش هسكت على حقى ولو وصلت للمحاكم فوالدتها قالت بس يابنتى دا اخوها معلش تيجى على نفسها واديها عايشه معانا وبالمعاش اللى هيدى ليها تصرف على كليتها 

فقالت اسماء انا قولت اللى لو فى مكانها هعمله وهى حره فقولت هتقدروا تستحملونى اعيش معاكوا لحد ما ادبر امورى فبصوا لبعضهم ورضوا فى فم واحد طبعا دا احنا نشيلك فوق راسنا فقولت مش عارفه اقولكم ايه ربنا يجزيكم كل خير وفعلا عشت معاهم وارتحت معاهم وخصوصا ان صديقتى كانت من المتفوقين زى وقدمنا مع بعض فى كلية الطب وعشت سعاده مشوفتهاش غير ايام والدى الله يرحمه ومشفتهاش مع اخويا اللى من دمى ولحمى وكانت والدة اسماء بتعاملنى بكل حب وكنت بحكيلها على كل حاجه زيها زى امى وكانت اسماء ليا اكتر من اخت وفضلت عايشه معاهم واخويا مره يبعتلى جزء كويس من المعاش ومره جزء قليل ومره يبعت مع المرسال مبلغ صغير ويقول معلش اصل بمر بظروف صعبه ومفيش شغل معرفش هو فعلا بيمر بظروف صعبه زى المرسال ما بيقول ولا كلام عشان يبرر قلة المبلغ اللى بيبعته المهم كنت بستحمل واسكت واحاول امشى امورى صحيح كان والدة اسماء ما بتخليناش عاوزين حاجه وكنت بذاكر مع اسماء فى كتبها حتى اللبس كانت بدون ان تشعرنى باحراج
تقولى اللبس ده